ကုကၠိဳ စိန္ပန္း ေအးျမအုပ္ဆိုင္း
ေျပးလႊားေပ်ာ္ပါး ေဆာ့ကစားျပီး
ပညာႏို႔ရည္ ေသာက္ခဲ့ရတဲ့
တို႔ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး။
ဂစ္တာတီးျပီး သီခ်င္းဆိုရာ
ကန္ေရေဖြးေဖြး ေအးေအးေလးမွာ
ထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ေလွခါးထစ္ေလး။
ေန႔လည္ေန႔ခင္း သူငယ္ခ်င္းအေပါင္း
ေရွ႕ေရးတိုင္ပင္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္
ေထြလာေလးပါး စပ္စုေနရာ
ဆံုခဲ့ၾကတဲ့ လဘက္ရည္ဆိုင္ေလး။
အညာတစ္ေခါက္ အလည္ေရာက္ေတာ့
တို႔သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းဆံုရာ
ေျခရာေလးေတြ သြားေကာက္မိခဲ့။
ေအာ္........... အခုေတာ့လည္း
မေတြ႔တာၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတို႔
သားသမီးအတြက္ အလုုပ္ရႈတ္ေနလား
စီးပြားေရေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လား
ဘယ္မွာေရာက္လို႔ ဘယ္လိုေနလဲ
ေမွ်ာ္မွန္းတမ္းတ ဆႏၵျပဳမိ
အားလံုး အဆင္ေျပ
ေအးခ်မ္းၾကပါေစ.............။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
အျပန္လမ္းေတြက ဒီလိုပါပဲ...
လြမ္းလို႕ျပန္ခဲ့ေပမယ့္...
သက္ရွိသက္မဲ့အေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာင္းလဲသြားတတ္ေတာ့ အလြမ္းေတြနဲ႕သြား..အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႕ျပန္ခဲ့ရတယ္..
ဟုတ္တယ္ လင္းဒီပေရ...... ေျပာင္းလဲျခင္းေတြနဲ႔ အျမဲတမ္း ရင္ဆိုင္ေနရမဲ့ ဘ၀ေပါ့ဟာ
Post a Comment