တမာအလြမ္း

အညာမွာ မိုးမရြာဘဲ ေလေတြဘဲ တိုက္ေနတယ္။ ေန႔လည္ပိုုင္းဆို ပူလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ အခံရခက္တယ္။ သၾကၤန္ရက္ကလည္း နီးေနဘီ ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ေတာ့မွာလားလို႔ အပင္ေပၚကို ေမာ့ၾကည့္ရတာလဲ ဇက္က်ိဳး ေတာ့မယ္။ မိုးေျပးေလး တစ္ခ်က္ေလာက္ ရြာလိုက္ရင္ေတာ့ ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ဘို႔ အားခဲေနတဲ့ အငံုကေလး ေတြကို ေတြ႔ေနရတယ္။ မိုးကလည္း တစ္ဖ်စ္ေလာက္ေတာ့ ရြာသင့္ေနဘီ။ ေန႔ပိုင္းဒီေလာက္ ပူေနတာကို ဘာျဖစ္လို႔မ်ား မိုးမရြာတာလဲ။

သၾကၤန္ေရာက္ပီဆိုရင္ မိုးရြာရြာ မရြာရြာ ပြင့္တဲ့ ပန္းရွိတယ္။ သူကေတာ့ သစၥာမပ်က္ ႏွစ္စဥ္ပံုမွန္ပြင့္တယ္။ တမာပန္းပါ။ အညာမွာ တမာပင္ေတြ တန္းစီျပီး ရွိေနတာ ေပါမွ ေပါဘဲ။ တမာရြက္ စိမ္းစိမ္းေလးေပၚမွာ အပြင့္ေသးေသး အျဖဴေရာင္ ပန္းခက္ ကေလးေတြ တြဲလြဲက်ေနတာကိုက တစ္မ်ိဳးခ်စ္စရာ ေလးေပါ့။ တမာပန္းရဲ႕ သင္းပ်ံ႕တဲ့ ရန႔ံကေလးကို မၾကီး ၾကိဳက္တယ္ေလ။ အညာမွာ တမာနံ႕ကေလးမွ မရရင္ သၾကၤန္ မမည္ဘူးလို႔ မၾကီးထင္တယ္။

သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ ေရာက္ပီဆိုရင္ သၾကၤန္ၾကိဳအိုး လုပ္ၾကရတယ္။ တာအိုးေလး ထဲမွာ ေရထဲ့ပီး ပန္းမ်ိဳးစံု ထိုးၾကတယ္။ တစ္ႏွစ္လံုး က်န္းမာေရး ေကာင္းဘို႔အတြက္ တမာပန္းဟာ မပါမျဖစ္ပန္းပါ။ တမာနံ႕ေလး တသင္းသင္းနဲ႔ တာအိုးေလးဟာ ျမန္မာမႈမွာ ခ်စ္စရာေလးလို႔ မၾကီးျမင္တယ္။
ေနာက္ပီး တမာပန္းနံ႔ကို ရွဴရင္ ပန္းနာရင္က်ပ္ ေရာဂါရွိသူေတြအတြက္ ေဆးတစ္ခုလို႔ မၾကီးၾကားဘူးတယ္။ ေအာ္..... တမာရယ္ တန္ဘိုးၾကီးလိုက္တာ။
အညာနဲ႔ တမာဟာ ခြဲျခားလို႔ မရသလို တမာနဲ႔ သၾကၤန္ဟာလည္း ခြဲျခားလို႔ မရဘူးေလ။ အဲလိုဘဲ အညာသူျဖစ္တဲ့ မၾကီးပါခ်ဴးနဲ႔ တမာဟာလည္း ခြဲလို႔ရဘူးလို႔ ထင္ထားခဲ့တာ။ တမာကို ခြဲခဲ့ရတာ ႏွစ္ေတြၾကာေန ဘီေလ တမာရွိတဲ့ဆီကို ျပန္လာခ်င္ေပမဲ့ ျပန္လာလို႔ မရဘူး။ တမာကို လြမ္းရံုဘဲ လြမ္းႏိုင္တယ္ မျမင္ႏိုင္ဘူး။ တမာကို ခြဲလာခဲ့ရတာ ၾကာေနေပမဲ့ သၾကၤန္ေရာက္တိုင္း အမွတ္ရေနတယ္ သတိရေနေသးတယ္။ လြမ္းတယ္ တမာရယ္.....................